Բացել լրահոսը Փակել լրահոսը
A A

Ով թաթը կդնի մեզ վրա՝ դառնում ենք նրա կամակատարը (տեսանյութ)

Տնտեսություն
world-economy

«Անկախ այն հանգամանքից՝ մենք ԵՄ կգնայինք, թե Եվրասիական տնտեսական միություն, մեր տնտեսությանը ոչ մի բան չի սպառնում, քանի որ մեր պետական կառավարման համակարգը և դրանից բխող տնտեսական համակարգը, ուղղակի մրցունակ չի. Օլիգարխիկ տնտեսությունը ամենաանհաջող, ամենաանմրցունակ տնտեսությունն է աշխարհում»,-այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ նման հայտարարությամբ հանդես եկավ կառավարման փորձագետ, տնտեսագետ Հարություն Մեսրոբյանը։ Վերջինս նաև փաստում է, որ ունենալով նման տնտեսություն, երբ օլիգարխիան սերտաճած է պետության հետ, ակնկալել տնտեսական զարգացում` առնվազն միամտություն կլինի։ «Այժմյան քաղաքականությունը պետության համար անհեռատես է, սակայն սեփական գրպանի համար՝ շահավետ։ Մեր տնտեսությունը իր դերի մեջ է , և կախված այն հանգամանքից, թե ով է թաթը դնում մեզ վրա, մենք դառնում ենք նրա հնազանդ կամակատարը»,- ասաց փորձագետը։ Անդրադառնալով նաև դրամի և դոլարի փոխարժեքի տատանումներին` բանախոսը նշում է, որ դա այնքան էլ արտառոց երևույթ չէ, և տարօրինակ կլիներ եթե տատանումներ չլինեին, և եթե մեկ շաբաթվա ընթացքում այդ տատանումը 3%-ը չի գերազանցում, ապա պետք չէ այդքան մեծ ուշադրություն դարձնել դրա վրա։ «Ա1+»-ի լրագրողի այն դիտարկմանը, թե ինչպես եք վերաբերվում Արժույթի միջազգային հիմնադրամի հրապարակած այն զեկույցին, որտեղ նշված է, որ մինչև 2015 թվականը Հայաստանը չի գերազանցի 5% տնտեսական աճը, տնտեսագետը տվեց հետևյալ պատասխանը. «Ես նման կազմակերպությունների գնահատականներին մեծ վերապահումներով եմ մոտենում, քանի որ նրանք քիչ են խոսում և քննարկում որակական փոփոխությունները։ Դրա համար ես միշտ հորդորում եմ, երբ խոսում են այս կամ այն պետության տնտեսական զարգացման մասին, ապա պետք է հստակ ունենան հետևյալ հարցերի պատասխանը՝ բյուջեի եկամտային և ծախսային կառուցվածքը, Համախառն ներքին արդյունքի կառուցվածքը և առևտրային հաշվեկշռի ներմուծման և արտահանման կառուցվածքը»,-ասաց Հ. Մեսրոբյանը՝ հավելելով, որ միայն դա է խոսում տնտեսության զարգացման մասին։ Իսկ Սպառողների ազգային ասոցիացիայի նախագահ Արմեն Պողոսյանը վստահեցնում է, որ մեր պետության բավարար վիճակը ավելի քիչ կախված է միջազգային կառույցներից ու ավելի շատ՝ քաղաքականության ճիշտ կազմակերպումից: