Հայաստանի եւ Արցախի ժողովուրդները, բանակները, կամավորականները, երկու հանրապետությունների իշխանությունների կազմակերպական հմուտ ղեկավարությամբ, կատարեցին անհնարինը, ծնկի բերելով ագրեսորին մի պատերազմում, որում հակառակորդն ուներ ժողովրդագրական եւ տնտեսական ռեսուրսների, զինամթերքի եւ սպառազինությունների բազմապատիկ առավելություն։

 

Շատերը, սակայն, դեռ խորապես չեն ընկալում կատարվածի էությունը, չեն հասկանում, որ հրաշքի նման այս հաղթանակը ձեռք է բերվել ոչ միայն մեր ժողովրդի եւ նրա մարտիկների ոգու, հերոսականության եւ քաջարիության եւ ամբողջ պատմությամբ ապացուցված կռվելու հմտությունների շնորհիվ։ Ինչպես միշտ մարդկության պատմության մեջ, վճռորոշ դերը խաղացել են ճիշտ վարած քաղաքականությունը, ճակատագրական պահերին ընդունված ճիշտ քաղաքական որոշումները եւ իրականացված գործողությունները, բարդ ընտրանքների առաջ կողմնորոշվելու եւ ռազմավարական միակ ճիշտ կուրս ընտրելու ունակությունը։

 

Այս խոսակցությունը հատկապես կարեւոր եմ համարում, քանի որ անդրդվելի համոզմունք ունեմ, որ ապագա ունեն միայն այն ազգերը, որոնք զարգացնում են խորաթափանց քաղաքական մտածելակերպը եւ ռազմավարական մտածողության կարողությունը։ Հենց այդ հարթության մեջ ստորեւ ներկայացնում եմ հաղթանակի քաղաքական բաղադրիչները (Մանրամասները բացված են կից նյութում).