Պարոն վարչապետ կանգ առ, դիմացդ Ամուլսարի անդունդն է. Արամ Սարգսյան

Մի պատմություն հիշեցի, երբ դժվարությամբ լսում էի Նիկոլ Փաշինյանի երկարաշունչ բացատրությունները, թե ինչու Ամուլսարի շահագործումը մեծագույն վերելքի կհասցնի վերահսկողության մակարդակը:

Ուրեմն, 1974թ. Հայաստանի Խորհրդային հանրապետությունում նախահեղափոխական վիճակ էր: Հեչ մի զարմացեք: Այն ժամանակներին բնորոշ էր՝ եթե աշխատավոր մարդիկ տեղական իշխանությունից լուրջ դժգոհություն էին հայտնում (նամակներ էին ուղարկում ԽՄԿԿ քաղբյուրո, ծառայությունները հատուկ հարցումներ էին կազմակերպում, մամուլի հոդվածներն էին վերլուծվում և այլն), ապա Մոսկվան սկսում էր նախապատրաստել հանրապետության ղեկավարի փոփոխությունը:

ՀԿԿ նոյեմբերյան պլենումում Կարեն Դեմիրճյանին ընտրեցին Կենտկոմի առաջին քարտուղար: Այդ օրերին ես աշխատում էի Մոսկվայում՝ <<Կոմսոմոլսկայա պրավդա>> թերթում: Գլխավոր խմբագիրը հարցրեց, կարո՞ղ եմ կենտրոնական թերթերից առաջինը հարցազրույց ունենալ նորընտիր քարտուղարի հետ:

Ընդամենը մեկ շաբաթ էր Կարեն Դեմիրճյանը զբաղեցնում երկրի ղեկավարի առանձնասենյակը: Ինձ ընդունեց կարճ, բայց ինձ համար բովանդակալից ժամանակով: Երկու գրասեղանների վրա առանձին բուրգերով գրքեր էին շարված: Զրույցի մանրամասներն առանձին պատմության թեմա են:

Երբ դուրս եկա, առանձնասենյակից, ընդունարանում տեսա պատկառելի մարդկանց խումբ: Հանրապետությունում հայտնի գիտնականներ էին: Նրանց ներս հրավիրեցին: Օգնականին հարցրեցի՝ <<Բողոքելու են եկե՞լ հին  <<ռեժիմից>> >>: <<Ոչ, ինչ ես ասում, Կարեն Սերոբովիչն ինքն է հրավիրում լավագույն մասնագետներին, ժամերով լսում, հարցեր է տալիս, խորանում է իրեն անծանոթ բնագավառների խնդիրների լուծման հնարավորություններին>>: <<Իսկ գրքերը, որ խնամքով դասավորված են սեղանին, կարդու՞մ է>>: <<Երեկ և այսօր առավոտյան Ճապոնիայի հետպատերազմյան փորձն էր ուսումնասիրում>>:

Հետո այդ յուրահատուկ <<լիկբեզի>> մասնակիցներից իմացա, որ լինի մշակույթի, գյուղատնտեսության, առավել ևս՝ գիտության և արդյունաբերության բնագավառ, Կարեն Դեմիրճյանն իր հարցերով և նախանշվող ծրագրերով զարմացնում էր գիտակներին քննարկվող թեմայի տիրապետմամբ:

1975 հունվարին Կարեն Դեմիրճյանն իր ընտրությունից երկու ամիս հետո, հանդես եկավ խոր վերլուծությամբ հագեցած, բոլոր հիմնահարցերը վերհանած, համակարգային փոփոխությունները նախանշած զեկույցով:

Ոչ բոլոր երազանքները կատարվեցին, արատավոր երևույթներն արմատախիլ եղան, բայց Կարեն Դեմիրճյանի կառավարման ունակությունները, ճշգրիտ որոշումներ կայացնելու հմտությունը, հանրապետության և ազգային (հատուկ շեշտում եմ՝ ազգային) շահերը դիվանագիտորեն պաշտպանելու սկզբունքայնությունը մինչ օրս մնացին անգերազանցելի:

Պարոն Փաշինյան, պարոն Վարչապետ, ժամանակն է կանգ առնել և հետ նայել: Սովորելու դեռ շատ բան ունեք: Եթե, իհարկե, գոռոզամտությամբ չեք տառապում:

Արամ Սարգսյան

ՀԴԿ նախագահ